jaarverslag

jaarverslagen 2020

Het jaarverslag 2020 is een ongebruikelijk verslag, eerder een kroniek van de corona-perikelen dan een rijk en gevarieerd verslag van een bruisend museumjaar. Zelfs al was het museumjaar een kreupel jaar, laten we vooral de zegeningen tellen die er wel waren.

Het museumjaar begon met de laatste twee maanden van de tentoonstelling van textielkunstenares en streekgenoot Mieke Werners. Een imposant overzicht van haar werk dat vele reacties opriep omdat haar beelden van ouder wordende

mensen in al hun naaktheid en hun relatieve schoonheid confronterend waren en emoties opriepen. De tentoonstelling ‘Verstilde Vergankelijkheid’ deed wat de kunstenares beoogde en het museum ook bewust nastreefde. Geen bezoeker liep neutraal en nonchalant door de zaal.

In maart werd de tentoonstelling van Jannes Koetsier (1979) opgebouwd. Kunstschilder Jannes Koetsier heeft zich voor de expositie 'Terug in Waterland' laten inspireren door de historie van Monnickendam, in het bijzonder door

de vanwege ketterij in 1527 ter dood gebrachte Monnickendamse Wendelmoet Claesdochter. Zijn schilderijen tonen Monnickendam en Waterland, de omgeving van Wendelmoet en de plek waar hij zelf van zijn 9e tot 19e gewoond heeft. Vrijwel al het werk maakte hij speciaal voor deze tentoonstelling. Groot was dan ook voor hem en voor ons allen de teleurstelling toen de regering twee dagen voor de officiële opening de sluiting van alle musea gebood. De drankjes en nootjes stonden bij wijze van spreken al op tafel. Uiteraard besloot het museum om daarna de hele tentoonstellingsagenda om te gooien. De tentoonstelling van Jannes Koetsier werd verlengd tot 18 oktober.

Daarna keken we wat we dat jaar nog zouden kunnen doen. Er bleek een oude wens te leven om het werk van Dirk Oosterbaan (1934 -2011), bekend van zijn vele tekeningen van straatbeelden en scènes uit het dagelijkse leven van Monnickendam in het museum te tonen. De voorbereidingen werden in nauwe samenwerking met de familie gedaan. Het thema van deze tentoonstelling laat zijn liefde voor de stad Monnickendam zien, waar hij zijn hele leven woonachtig was. Het toont de bezoeker een prachtig beeld van het schilderachtig karakter van het stadje Monnickendam, gezien

door de creatieve ogen van Dirk Oosterbaan. De tentoonstelling ‘Mijn Monnickendam’ opende op zondag 25 oktober, wederom in kleine kring vanwege de nog geldende beperkingen i.v.m. corona. Het museum moest van 7 tot 15 november op last van de overheid weer sluiten. Op 7 december kwam er een nieuwe oekaze en moesten alle Nederlandse musea wederom sluiten vanwege de heftigheid van de tweede coronagolf. Het museum is nog steeds gesloten en dus wordt ook Dirk Oosterbaan weer verlengd tot het najaar.

Het museum heeft een zestigtal vrijwilligers voor baliediensten, waarvan er een aantal ook inzetbaar is voor andere taken zoals een werkgroep winkel, de junioractiviteiten en tentoonstellingswerkgroepen. Daarnaast is er een dertigtal vrijwilligers dat bijdraagt met een technisch klusje, timmerwerk of schilderwerk, junior- en educatieve activiteiten, collectiebeheer of dat als museumgids inzetbaar is.

Tot slot heeft het museum negen bestuursleden, allen natuurlijk ook vrijwilligers.

In de tijden dat het museum open was na 1 juni werd gewerkt met het Landelijk Protocol voor een veilige opening van het museum (gezondheidsverklaringen / speciale maatregelen waaronder eenrichtingverkeer, mondkapjes, een maximaal aantal bezoekers etc.). Om onze oudere vrijwilligers extra te beschermen tegen corona werd alle 70- plussers aangeraden voorlopig geen diensten of andere werkzaamheden in het museum te doen, behalve als men dat uitdrukkelijk zelf toch graag wilde.

Uiteindelijk waren er nog circa 30 vrijwilligers als gastvrouw of gastheer beschikbaar, waardoor vanaf juni gekozen moest worden voor ingekorte openingstijden tussen 12.00 en 16.00 uur. Het museum was in de maand juni alleen in de weekends geopend, in de maanden daarna op de gebruikelijke dagen behalve uiteraard in de tweede en de huidige derde lockdown. In dit corona-jaar waren een uitje of andere samenkomsten met al onze vrijwilligers helaas niet mogelijk.

Ook voor het project van de nieuwe muziekvitrine in de juniorzaal werd het nodige gedaan. 

Wij mochten daarvoor subsidies ontvangen van de RABO bank en het Prins Bernhard Cultuurfonds.

Voor het touchscreen met de filmpjes waarin de instrumenten uitgelegd en bespeeld worden, werden alle opnames gemaakt door Peter van Maanenberg, Ron Burgering, de ´presentatrice’ en de bespeelster Maisa van der Kolk. 

De vitrine wordt het eerste kwartaal 2020 opgeleverd. Eind december namen we afscheid van onze oudste en trouwste

medebestuurder, Garrelt Bont, en van onze oud-voorzitter en coördinator Collecties en tentoonstellingen Frans Fontaine. Frans wil wel betrokken blijven en enkele diensten af en toe blijven verlenen, zeker waar het om kennis van onze collectie en de opzet van exposities gaat, maar hij zal daarin wel een stapje terug doen. Bernard van de Ven trad in 2020 toe tot het bestuur.

In november werd ook definitief begonnen met de complete verbouwing van de Carillonzaal, een project dat samen met Studio Louter is ontwikkeld en waarbij de hele zolder volledig opnieuw wordt ingericht rondom de beleving van de toren en het unieke carillon en uurwerk. Voor de ontmanteling van de oude zaal en het werk aan het nieuwe zolderdepot kon het museum als vanouds weer rekenen op de vele handige vrijwilligers.

Een voorproefje: Veel te zien en te doen In een nagebouwde torenkoepel met drie verrekijkers kan men het uitzicht zien en terugkijken tot 1450 naar verschillende delen van de geschiedenis van Waterland en Monnickendam.

bijzondere ervaring om zelf het carillon te mogen bespelen. Een leerzaam onderdeel is het “Baken van Techniek”, waarin met bijzondere klokken, voorwerpen en films de functie en techniek van de uur- en speelwerken wordt uitgelegd. En ook hoe het komt dat het carillon van Monnickendam het ‘valste’ ter wereld is. Tenslotte kan men in de toren de enorme ratelende speeltrommel van dichtbij bekijken.

Het project is geïnitieerd door de Stichting Vrienden met een sluitende begroting van € 235.000. Grote dank

past dan ook de vele subsidiegevers en sponsoren: Mondriaanfonds, Provincie Noord-Holland, St. Vrienden van het Museum, VOM, Cultuurfonds, Rabo Coöperatiefonds, Prins Bernard Cultuurfonds, H. Mullerfonds, Stadsgidsen, St. Duurzaam waterland, Gemeente Waterland, P.W. Janssens Friese Stichting en Rabo Clubsupport. En de crowdfunding actie onder de bevolking gaf het laatste zetje. Zij brachten in totaal € 235.000 op. Onze dank is evenredig!